من از پشت شبهای بی خاطره              من از پشت زندان غم آمدم

  من از آرزوهای دور و دراز                       من از خواب چشمان نم آمدم

تو تعبیر رؤیای نا دیده ای                        تو نوری که برسایه تابیده ای

تو یک آسمان بخشش بی طلب              تو بر خاک تردید باریده ای

تو یک خانه در خانه در کوچه زندگی          تو یک کوچه در شهر آزادگی

 تو یک شهر در سرزمین حضور                 تویی راز بودن به این سادگی

مرا با نگاهت به رؤیا ببر                           مرا تا تماشای فردا ببر

دلم قطره ای بی تپش در سراب               مرا تا تکاپوی دریا ببر

-------

--

هوای وصال

در پیچ و تــــــــاب گیسوی دلبر  ترانه است             دل بـــــــــــرده فدایی هر شاخ شانــــــه است

جان در هــــــــوای دیدن رخسار ماه توست             در مسجد و کنیســــه نشستن بهانــــــه است

در صیــــــــد عــــــارفان و ز هستی رمیدگان            زلفت چـو دام و  خــــال لبت همچو دانــه است

انـــــدر وصــــــــال روی تو ای شمس تابناک             اشکــــــــم چــــو سیل جــانب دریـــا روانه است

در کــوی دوست  فصل جوانی به سر رسید             باید چــــــه کرد  این همه جــور زمـــانــــه است

امــــــواج حُسن دوست  چو دریای بی‏کران              این مستِ تشنه کــــامْ غمش در کــــرانه است

میخـــــــــــانه در هوای وصالش طرب کنان               مطرب به رقص و شـــادی و چنگ و چَغانه است

امام خمینی

 --------------------------------

----------------

از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست        از شمع رخت محفلش افروختنی نیست

در طوف حریمش زفنا جامه احرام                   کردیم که این جامه به تن دوختنی نیست

 گردآمده ار نیستی این مزرعه رابر                   ای برق مزن خرمن ما سوختنی نیست

 گویند که درخانه دل هست چراغی                 افروخته کاندر حرم افروختنی نیست

یک دانه اشک است روان بررخ زرین                 سیم وزر ماشد که اندوختنی نیست

------------------------------

----------

ازغم دوست در این میکده فریاد کشم             دادرس نیست که در هجر رخش دادکشم

دادوبیداد که درمحفل ما رندی نیست               که برش شکوه برم دادزبیداد کشم

عاشقم ، عاشق روی تو نه چیز دگری              بار هجران و وصالت به دل شاد کشم

از غمت ای گل شاداب من ای خسرو من          جور مجنون ببرم تیشه فرهاد کشم

سالها میگذرد حادثه های می آید                    انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

در حالی که کنفرانس کمک های اقتصادی به افغانستان در برلین، پایتخت آلمان، کار خود را آغاز کرده است، برخی سازمان های غیردولتی هشدار داده اند در صورتی که افغانستان به کمک های کافی دست نیابد با عواقب سختی روبرو خواهد شد .

بازسازی کشوری که زیربنای آن در طی دو دهه  جنگ داخلی و اشغال خارجیان تقریبا نابود شده، کار دشواری است.

با این حال، بسیاری از افغان ها - و همچنین کارشناسان ارشد در امور افغانستان - چندان نسبت به آینده این کشور خوش بین نیستند.

حتی پیش از آغاز کنفرانس برلین، وزیر توسعه آلمان هشدار داده بود که احتمالا جامعه بین المللی فقط حاضر به پرداخت یک تعهد هشت میلیارد دلاری، یعنی یک سوم تقاضای افغانستان، خواهد شد.

بخش عمده ای از افغانستان تخریب شده است، تقریبا توان صنعتی ندارد، میانگین پایین عمر، میزان بالای مرگ و میر نوزادان و حالا مشکلات محیط زیست هم به آن اضافه شده است.

دو سال پیش نیز کنفرانسی به منظور ترغیب جامعه بین المللی به اهدای کمک به افغانستان، برگزار شد.

سازمان های امدادرسانی می گویند با این که بیشتر اهداکنندگان به قولی که در کنفرانس قبلی دادند، وفادار بوده اند، افغانستان تنها کمتر از نیمی از وجه تخصیص داده شده را دریافت کرده است.

دولت انتقالی افغانستان می گوید بخش عمده ای از کمک های مالی را سازمان های بین المللی، که خود مسئول رساندن آن به افغانستان هستند، تصاحب می کنند.

همچنین نگرانی هایی وجود دارد که بخشی از وجوه اهدایی به افغانستان برای بازسازی عراق مصرف می شود.

سال گذشته، کمک مالی آمریکا به افغانستان در مقایسه با آنچه این کشور برای عملیات نظامی در عراق هزینه کرد، بسیار ناچیز بود.

بقای سیاسی حامد کرزی و دولت وی بستگی به بهبود شرایط امنیتی در این کشور نا آرام دارد.

مردم عادی در افغانستان خواستار بهبود واقعی اوضاع و شرایط زندگی روزمره خود هستند.

در هر صورت، علی رغم دشواری هایی که بازسازی افغانستان با آن روبرو بوده است، بسیاری در این کشور معتقدند که شرایط در این کشور در مقایسه با سه سال قبل و دوران حکومت رژیم طالبان، بهتر شده است.

افغانستان از رخداد یک جنگ سراسری دیگر حذر کرده است. بنابر یک تصور عمومی حتی اگر جنگی هم در این کشور رخ بدهد جامعه بین المللی دیگر نخواهد توانست افغانستان را به حال خود رها کند.

مقام های دولت افغانستان از طرح تازه ای برای بهبود ادارات محلی در این کشور خبر داده اند.

بر اساس این طرح مقامهای محلی این کشور پس از این طریق یک کمیسیون غیردولتی منصوب خواهند شد.

به گفته مقام های دولت افغانستان، این کمیسیون متشکل از نمایندگان سازمان ملل، شوراهای ولایتی (استانی) و افراد بانفوذ داخلی خواهد بود.

در حال حاضر شماری از مردم از شیوه انتصاب مقامهای محلی ناراضی هستند و انتقادهایی را در این مورد مطرح می کنند.

عدم هماهنگی میان مقامهای محلی، جانبداری عده ای از آنها از یکی از طرف های دعوی در دادگاه ها، دست داشتن برخی مقامهای محلی در فساد اداری، از مواردی است که شماری از مردم مطرح کرده اند.

یک شهروند افغان در شمال افغانستان گفت:"هر ولسوال ( فرماندار) که آمده، زمانی را سپری کرده، دارایی های عمومی را حیف و میل کرده و بالاخره رفته و شخص دیگری به جای او آمده است."

یک شهروند دیگر از جنوب افغانستان به خبرنگاران گفت: "ولسوال هایی را که دولت تعیین می کند باید ظرفیت و توانایی شخصی آنها را در نظر بگیرد تا او بتواند حاکمیت دولتی را به گونه ای که لازم است پیاده کند."

با آن که مقامهای محلی این ادعاها را رد می کنند، اما می گویند که به دلیل ناامنی ها، کمبود امکانات و نبود یک سیاست مشخص کاری با مشکلات زیادی روبرو هستند.

محمد حسن فیضی، ولسوال قره باغ ولایت غزنی می گوید مقامهای محلی با کمبود وسایل و کارمندان حرفه ای مواجهند.

آقای فیضی گفت: "در بخش اداری ما مشکلات بیشتری داریم، در ادارات باید اشخاص کاردان و حرفه داشته باشیم که نداریم و مانند دیگر کشورها ما نیز باید به کامپیوترو دیگر وسایل لازم دسترسی داشته باشیم که فعلا نداریم."

اداره ارگانهای محلی که مسئولیت استخدام و نظارت بر کار مقامهای محلی را به عهده دارد، شماری از مشکلات مطرح شده از سوی مقام های محلی را تایید می کند. مسئولان این اداره می گویند که به دلیل کمبود امکانات نمی توانند به زودی همه این مشکلات را حل کنند.

برنا کریمی، معاون اداره ارگان های محلی افغانستان می گوید این اداره تلاش می کند که با راه اندازی برنامه هایی ویژه، سطح آگاهی مقامات محلی به ویژه ولسوال ها را بالا ببرد.

آقای کریمی گفت: "مشکلات تنها به شخص ولسوال منحصر نیست، مشکلات در همه ادارات ما وجود دارد. زمانی که ما از عدم هماهنگی صحبت می کنیم، این عدم هماهنگی در همه ادارات وجود دارد."

اداره ارگان های محلی افغانستان، که مستقیما تحت نظر رئیس جمهوری کار می کند، می گوید برای بهبود کار ادارات محلی نشست سه روزه ای را با شرکت شماری از مقامهای محلی برگزار کرده است.

به گفته مسئولان اداره ارگانهای محلی، در این نشست نه تنها برای راه هایی برای حل مشکلات جستجو می شود، بلکه فعالیت اداره های محلی نیز بررسی می شود تا روند تقویت حاکمیت دولتی در این کشور بهبود یابد.

این نوشته متن کوتاهی از میان یادداشتهای علی شریعتی است که پیش از این در مجموعه آثار وی منتشر نشده است. بخشهایی از این متن پیشتر در کتاب یادگاران مانا آمده بود. در ضمن در متن زیر بجای اسامی افراد ... گذاشته شده است.

 مصدرهای به درد بخور زندگی یک روح
علی شریعتی

اندیشیدن، خواندن، نوشتن، پرستیدن، ارادت ورزیدن، عصیان کردن، تنها بودن، رنج کشیدن، ایثار کردن، قربانی کردن، گریختن، صبر کردن، خیالات فرمودن (اصطلاح ناصرالدین شاه)، به استقبال آمدن (برخلاف به بدرقه رفتن)، درستی مطلق بودن و دروغ های شیرین یا سودمند گفتن (ملامتیه)، صلح کل بودن و جنگ زرگری کردن، همه را هیچ انگاشتن و همه را محترم داشتن، مهاجرت کردن، توی تاریکی اتاق در یک نیمه شب زمستان تنها سیگار پک زدن، نشستن و رقص شعله های جادویی آتش بخاری را تماشا کردن، شمعی را در کنار آینه یی روشن کردن، نیمه شب های باران خورده در خیابان های خلوت شهر تنها رانندگی کردن، توی راه پله ها به جناب آقای... یک اردنگی جانانه زدن، با آقای دکتر... دست دادن، هر چند سال یک بار چند ماهی را به قزل قلعه رفتن. غروب خورشید را در آن سوی سن تماشا کردن، به آواز عبدالوهاب شهیدی، ادیت پیاف ، بیکو، آزناوور و خواجه آدامو گوش دادن. آقای دکتر... را که مثل دم جنبانک (صعوه) راه می رود یکهو پخ کردن، در هر شبانه روز دو ساعت یا سه ساعت به خلوتی پناه بردن و به خود اندیشیدن، دچار نصایح مشفقانه عقلای خاطرجمع ابله نشدن. محبوب تیپ های سوزناک احساساتی جواد فاضلی قرار نگرفتن، از دید و بازدید و دعوت و منقل از زیر کرسی برداشتن و گذاشتن و برای منزل خرید کردن و برای اقوام سوغات تهیه کردن و شرفیاب شدن و در برابر شوخی های خنک آقای رئیس مجبور به لبخند شدن و نظام وظیفه خدمت کردن و خانم آقای دکتر... را دیدن و مبتلا به ترشا شدن و با آدم خسیس دو پولی مثل دکتر....همسفر شدن و جزوه های درس های آقای.... را نوشتن و سخنرانی های علمی آقای دکتر... را گوش دادن و افتتاح کردن جلسه را به وسیله دکتر... و... دیدن و با آب و نمک و صابون یک دست تنقیه کردن و با بچه مزلف های لوس نجس خنگ بی شعور بیسواد بیمزه بی همه چیز که یعنی موج نو، یعنی آنارشیست، بحث علمی کردن، گیر سوال های پسرهای... افتادن و ïرسîت را گرفتن و کشیدن و مبتلای تعریف های خانم... شدن و بالاخره از... معاف شدن، تا دیدی که یک مرتبه این دکتر... است که راجع به مقام حیرت در عرفان با تو صحبت می کند و تو هم هیچ راه گریزی نداری، خود را یکهو تو حوض آب انداختن. اگر یک سال دیگر هم به آخر عمر نمانده باشد آن را در لاکروای پاریس، کنار کلیسای زیبا و آسمانی دولاشاپل زندگی کردن و بار دیگر طعم آزادی را و آزادی را و آزادی را چشیدن، نم اشکی و با خود گفت وگویی داشتن، به ماسینیون عشق ورزیدن، آن فرشته تنها را در اعماق سنگین گور آبی اش تنها نگذاشتن، گاه گریستن و هیچ گاه ننالیدن، بی نیاز بودن، خود جزیره خویش شدن. از کنار پنجره ات جنب نخوردن، به زور و زر و زن از راه برنگشتن. در راه نماندن، با بودا و لو و ارنست گالوا و عین القضات همدانی و کلود برنارد خودم و آناتول فرانس فرانسوی و رزاس سوئدی رفیق بودن، محشور بودن، هرگز تسلیم روزمرگی نشدن، هرگز کارمند دولت نشدن، ناظم نبودن، هر وقت دستت رسید یک پس -کلگی چنان به جناب آقای دکتر... نواختن که چشم هایت راست شدن، به کتاب و قلم و تنهایی و غم و بی نیازی و پارسایی و بی باکی و غرور و فلسفه و شرف و بزرگواری و ایمان و آزادی و مردم و هنر و عرفان و خدا و دوست و تامل و سکوت و تحمل و... وفادار ماندن، از تاریخ علی، از جغرافی کویر، از آسمان ماه، از نقاشان لاکروا، از مجسمه سازان رودن، از شاعران مولوی، از عارفان عین القضات و حلاج، از شهرها پاریس، از جنگل ها بولونی، از ساختمان ها معبد، از صداها اذان، از موسیقی ها سونات مهتاب گاستون دفین، از صفحه ها رین دو رین و از گل ها هوما و از اشیا شمع و از پرندگان طوطی تاگور و از غذاها بیفتک و از نعمت ها قلم و از رنگ ها خاکستری و از بازیچه ها فندک و از مخاطب ها دفتر و از آرزوها آزادی را برگزیدن، وطنی چون غربت من و پناهی چون خلوت من و بیهودگی چون زندگی من و خواهری چون بتول مزینانی من داشتن و آینده او را که چون آینده برادرش است به نیروی دعاهای نیم شبان از باران استجابت های خدایی سیراب کردن. اینهاست مصدرهای ساده و مرکب دستور زبان زندگی کردن من. والسلام
شب پنجشنبه 21 خرداد 1348.

حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان در جریان بازدید از دهلی جدید در قبال حملات مهلک بر مومبای، همبستگی با هند را در مبارزه علی? دهشت افگنی ابراز داشت.

حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان در جریان بازدید از دهلی جدید در قبال حملات مهلک بر مومبای، همبستگی با هند را در مبارزه علی? دهشت افگنی ابراز داشت.

آقای کرزی و من موهن سنگه صدر اعظم هند مساعی علی? دهشت افگنی و همکاری اقتصادی را در پایتخت هند مورد بحث قرار دادند.

رهبران طی یک بیانی? مشترک حملات ما? نومبر مومبای را یک واقع? اسفناک خواندند که نشان میدهد دهشت افگنی تهدیدی علی? بشریت است.

آنها از هم? کشورها تقاضا نمودند تا از تمام مکلفیت های جلوگیری از دهشت افگنی، بشمول مساعی برخورد با کمپ های تعلیمی و سایر کمک ها به گروه های دهشت افگنی پیروی کامل صورت گیرد.

افغانستان و هند روابط گرم داشته و قسماً بخاطر نگرانی مشترک شان در مورد شورشیان مستقر در پاکستان که بر کشورهای شان حمله میکنند، متحد میباشند.

رئیس جمهور افغانستان با وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی اش بروز یکشنبه به دهلی جدید مواصلت کرد.  

قرار است او امروز بوطن باز گردد.بیانی? مشترکی که در جریان سفر او به دهلی جدید صادر گردیده حاکیست که رهبر افغانستان از صدر اعظم هند دعوت نمود تا به افغانستان یک سفر رسمی نماید.

بیانیه مشعر است که آقای سنگه این دعوت را قبول کرده و به افغانستان 250 هزار تن گندم عرضه کرد تا بحران مواد غذائی را کاهش دهد.  

این دو کشور همچنان در قسمت ساختمان عمارت جدید شورای ملی افغانستان همکاری میکنند.

ارتش اسرائیل اعلام کرده که از مرز سوریه به روی سربازان این کشور در بلندی‌های جولان تیراندازی شده است. در این تیراندازی به کسی آسیب نرسیده، اما خودرو متعلق به سربازان تخریب شده است.

سوریه به عنوان یکی از حامیان اصلی حماس و میزبان رهبران تبعیدی این گروه، از آغاز حمله اسرائیل به نوار غزه، در مجموع بی‌سر و صدا در مقابل این بحران ظاهر شده است

ارتش اسرائیل اعلام کرده که از مرز سوریه به روی سربازان این کشور در بلندی‌های جولان تیراندازی شده است. در این تیراندازی به کسی آسیب نرسیده، اما خودرو متعلق به سربازان تخریب شده است.

مقام‌های ارتش اسرائیل از نسبت دادن تیراندازی به سربازان سوری خودداری کرده‌اند و گروههای چریکی فلسطینی را مسئول این حادثه دانسته‌اند.

اسرائیل ماجرای این تیراندازی را به نیروهای سازمان ملل مستقر در مرز جولان گزارش کرده و ظاهرا این حادثه در حال فراموشی است بخصوص اینکه سوریه نیز موضعی در این باره اعلام نکرده است.

بلندی‌های جولان از سال 1967 تاکنون در اشغال اسرائیل است و در طول چهل سال گذشته، به ندرت اتفاق افتاده است که از مرز سوریه به سمت اسرائیل گلوله‌ای شلیک شود. از همین رو، ناظران سیاسی، مرز سوریه با اسرائیل را امن‌ترین مرز اسرائیل با همسایگانش می‌دانند.

با این حال، سوریه به خلاف مصر و اردن با اسرائیل پیمان صلح امضا نکرده و از نقطه نظر قانونی در حال جنگ با اسرائیل به سر می‌برد.

از همین رو، هر زمان که اسرائیل درگیر جنگ در یک جبهه عربی می‌شود، احتمال بروز درگیری نظامی با سوریه بر سر بلندی‌های جولان به یکی از نگرانی‌های بین‌المللی تبدیل می‌شود.

حمله گسترده نظامی اسرائیل به نوار غزه که وارد سومین هفته خود شده است نیز، احتمال گشودن جبهه‌ای از مرزهای سوریه علیه اسرائیل برای کاهش فشار بر نوار غزه را در برخی محافل مطبوعاتی مطرح کرده است، اما به نظر نمی‌رسد که سوریه به رغم حمایت قاطعش از حماس، حاضر به رویارویی نظامی با اسرائیل برای نجات این گروه در نوار غزه باشد.

پیش از این، سوری‌ها معمولا به طور غیر مستقیم از خاک لبنان برای اعمال فشار علیه اسرائیل استفاده می‌کردند، اما پس از جنگ 33 روزه اسرائیل و حزب‌الله در سال 2006 که نیروهای بین‌المللی و ارتش لبنان در مرزهای جنوبی این کشور با اسرائیل مستقر شده‌اند، ظاهرا چنین امکانی از سوریه سلب شده است.

سوریه به خلاف ایران، دیگر متحد حماس تبلیغات رسانه‌ای چندانی علیه آن دسته از کشورهای عرب که به همراهی با اسرائیل متهم هستند، به راه نیانداخته است.

گروههای شبه نظامی لبنانی بخصوص حزب‌الله با آنکه همچنان توان نظامی خود را پس از جنگ 33 روزه حفظ کرده‌اند، به نظر می‌رسد بدون درگیر شدن با ارتش و نیروهای بین‌المللی و دامن زن به یک بحران سیاسی داخلی، قادر به حمله به مرزهای اسرائیل نباشند. گویا به همین علت، حزب‌الله لبنان در برابر حمله اسرائیل به نوار غزه، تنها به برپایی تظاهرات و صدور بیانیه‌های شدیداللحن بسنده کرده و حاضر نیست خطرات یک رویارویی تازه با اسرائیل را بپذیرد.

بدین ترتیب، در حالی که اعمال فشار به اسرائیل از طریق لبنان برای سوریه تقریبا ناممکن شده است، دولت بشار اسد فقط از مرزهای کشور خود می‌تواند به اسرائیل فشار نظامی وارد کند، اما این چیزی نیست که آقای اسد بخواهد.

سکوت سوریه

در حقیقت، سوریه به عنوان یکی از حامیان اصلی حماس و میزبان رهبران تبعیدی این گروه، از آغاز حمله اسرائیل به نوار غزه، در مجموع بی‌سر و صدا در مقابل این بحران ظاهر شده و نمی‌خواهد خود را در معرض این بحران قرار دهد.

اعلام تعلیق مذاکرات غیر مستقیم با اسرائیل که عملا هم در جریان نبود، برپایی چند تظاهرات و محکوم کردن حمله به نوار غزه، کل اقدامات رسمی و علنی است که سوریه تاکنون در مقابل حمله اسرائیل به مواضع حماس در نوار غزه در پیش گرفته است.

سوریه حتی به خلاف ایران، دیگر متحد حماس، و نیز به خلاف رویه‌ای که در برابر جنگ 33 روزه لبنان در پیش گرفت، تبلیغات رسانه‌ای چندانی علیه آن دسته از کشورهای عرب که به همراهی با اسرائیل متهم هستند، به راه نینداخته است.

سوری‌ها ظاهرا از این نکته آگاهند که اگر بخواهند دیگر کشورهای عرب را به مقابله با اسرائیل فرا بخوانند، ممکن است فراخوان آنها نتیجه عکس دهد و دیگر کشورهای عرب که خاکشان در اشغال اسرائیل نیست و یا از اشغال آن آزاد شده است، از سوریه بخواهند که خود، وظیفه مقابله با اسرائیل را برای آزاد کردن خاک خود به عهده بگیرد.

در واقع همین نقطه ضعف، سوری‌ها را از ورود پر سر و صدا به بحران غزه باز داشته، ضمن آنکه روابط سرد آنان با مصر و عربستان، عملا سوریه را از ایفای نقش چشمگیر در تلاش‌های جاری دیپلماتیک برای پایان دادن به جنگ در نوار غزه دور کرده است.

با این حال، سوری‌ها به دلیل نفوذ موثر خود بر گروه حماس، قادرند که در نوع پایان دادن به جنگ در نوار غزه نقش بازی کنند، اما ایفای چنین نقشی مستلزم همراهی با مصر برای ترغیب حماس به پذیرش آتش بس نامحدود با اسرائیل و استقرار نیروهای بین‌المللی در مرز نوار غزه با مصر و به معنای دقیق‌تر، چرخش سیاسی سوریه به سمت کشورهای میانه‌رو عرب در خاورمیانه است.

سوریه اما تاکنون نشان نداده است که خواهان ایفای چنین نقشی است. اظهارات خالد مشعل رهبر تبعیدی حماس در دمشق که احتمالا با مشورت مقام‌های سوری و ایرانی صورت گرفته، نشان می‌دهد که سوریه هر چند که علاقمند نیست مانند ایران، بحران نوار غزه را به موضوعی برای تخریب روابط خود با اعراب میانه‌رو و ترسیم سیمایی ستیزه جو از خود در سطح بین‌المللی تبدیل کند، اما مانند ایران می‌کوشد تا رهبران در تبعید حماس را به موضعی سخت در مقابل طرح آتش بس مصر ترغیب کند، بدان امید که توازن قوا در خاورمیانه با جنگ اسرائیل علیه حماس پابرجا بماند.

بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد با انتقاد از طرفین درگیر در مناقشه نوار غزه، خواستار توقف سریع خشونت های هفده روزه در این منطقه شده است.

اسرائیل از ساکنان نوار غزه خواسته از تاسیسات حماس فاصله بگیرند.

بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد با انتقاد از طرفین درگیر در مناقشه نوار غزه، خواستار توقف سریع خشونت های هفده روزه در این منطقه شده است.

آقای بان که در ادامه تلاش های بین المللی برای برقراری آتش بس در نوار غزه عازم خاورمیانه است، از تعداد زیاد کشته های مناقشه غزه و رنج غیرنظامیان انتقاد کرده است.

سخنان آقای بان با ادامه تهاجم نیروهای پیاده، زرهی و هوایی اسرائیل به مناطق مسکونی در نوار غزه همزمان بود.

پیکارجویان فلسطینی هم در ادامه آتش باری به مناطق مسکونی جنوب اسرائیل، سی راکت به این مناطق پرتاب کرده اند.

ایهود اولمرت، نخست وزیر اسرائیل می گوید تا زمانی که آتش باری حماس ادامه داشته باشد، پیکارجویان فلسطینی هدف "مشت آهنین" کشورش را احساس خواهند کرد.

اما به گفته اسماعیل هنیه، از رهبران ارشد حماس، این جنبش در حال نزدیک شدن به پیروزی است.

او در یک سخنرانی تلویزیونی گفت: " هفده روز از این جنگ احمقانه گذشته و غزه شکست نخورده و فرو نریخته است."

اسرائیل و حماس قطعنامه هفته گذشته شورای امنیت سازمان ملل متحد را که خواستار آتش بس فوری شده بود را رد کردند.

این در حالی است که به گزارش منابع بیمارستانی در نوار غزه، تعداد تلفات فلسطینی ها به 910 تن رسیده است. 292 تن از قربانیان کودک و 75 تن زن هستند.

مقام های اسرائیلی هم از کشته شدن 13 تن از اتباع خود خبر می دهند. سه تن از این افراد غیرنظامی هستند.

اسرائیل از ورود خبرنگاران خارجی به نوار غزه ممانعت کرده است و به همین علت امکان تایید آمار تلفات درگیری ها به وسیله منابع مستقل وجود ندارد.

انهدام نهادهای جامعه

بان کی مون که در یک کنفرانس خبری در نیویورک صحبت می کرد، گفت: "پیام من ساده، مستقیم و مشخص است؛ درگیری ها باید پایان یابند."

آقای بان گفت: "در غزه نهادهای اصلی جامعه در حال انهدام هستند؛ خانه های مردم، زیرساخت های مدنی، تاسیسات درمانی و مدارس."

این مصاحبه مطبوعاتی پیش از سفر روز سه شنبه آقای بان به خاورمیانه برگزار شد.

آقای بان به مصر، اسرائیل و سوریه سفر خواهد کرد و در رام الله با رئیس تشکیلات فلسطینی دیدار خواهد کرد.

در این حال، او با مسوولان حماس دیدار نخواهد کرد و معلوم نیست که آیا از نوار غزه دیدن خواهد کرد یا نه؟

آقای کرزی روز دوشنبه، 22 جدید/دی، در سفری دو روزه به هند رفت و با مقامهای هندی، از جمله مان موهان سینگ، نخست وزیر در باره مبارزه با تروریسم، روابط دوجانبه و همکاریهای اقتصادی و منطقه ای گفتگو می کند.

آقای کرزی روز دوشنبه، 22 جدید/دی، در سفری دو روزه به هند رفت و با مقامهای هندی، از جمله مان موهان سینگ، نخست وزیر در باره مبارزه با تروریسم، روابط دوجانبه و همکاریهای اقتصادی و منطقه ای گفتگو می کند.

روزنامه افغانستان نوشته است که این سفر آقای کرزی پس از سفر آصف علی زرداری، رئیس جمهوری پاکستان به کابل، نشانه ای از اهمیت هند برای افغانستان است.

روزنامه نوشته که کابل و اسلام آباد بارها بر مبارزه مشترک با تروریسم تاکید کرده اما "در عمل نتیجه مطلوب نداده است". به نظر نویسنده، احتمالاً آقای کرزی به همین دلیل به هند رفته تا حمایت آن کشور را کماکان با خود داشته باشد.

به نوشته روزنامه، هند پس از کنفرانس بن آلمان در سال 2001 میلادی به کمک های خود به افغانستان ادامه داده و یکی از حامیان عمده این کشور است. نویسنده افزوده که همکاریهای هند برای افغانستان همچنان "مفید و موثر" است.

روزنامه دولتی انیس نوشته است که سفر آقای کرزی به هند، پس از سفر رئیس جمهوری پاکستان به کابل، بیانگر سیاست فعال افغانستان و همچنین نزدیکی روابط هند با افغانستان است.

روزنامه افزوده است که آقای کرزی در شرایط کنونی می تواند برای کاهش تنشها میان هند و پاکستان نقش بازی کند. اما روزنامه مشخص نکرده که او در این مورد چه کاری انجام می دهد.

اصلاح دیگر روزنامه دولتی هند را "کشور دوست" افغانستان خوانده و افزوده است که مردم افغانستان از کمک های هند سپاسگزار است.

این روزنامه ابراز امیدواری کرده که هند در بازسازی افغانستان و مبارزه با تروریسم کمک های خود را افزایش دهد.

روزنامه آرمان ملی نوشته است که شاه محمود قریشی، وزیر خارجه پاکستان هنگام سفر آقای زرداری به کابل در وزارت خارجه افغانستان علیه هند سخنرانی کرد.

نویسنده سرمقاله آرمان ملی تاکید کرده است که آقای کرزی در سفر خود به هند به مقامهای آن کشور اطمینان خواهد داد که روابط دیرینه هند و افغانستان آسیبی نخواهد دید.

روزنامه راه نجات به این باور است که افغانستان به صحنه ای برای رقابت های هند و پاکستان تبدیل شده و دولت افغانستان نتوانسته این کشورها را قناعت دهد که سیاست های افغانستان مبتنی بر بی طرفی است.

به عقیده روزنامه، هند در بازسازی افغانستان نقش خوبی داشته، اما به تعبیر نویسنده، پاکستان با دامن زدن به ناآرامی ها در افغانستان، همواره تاثیر منفی داشته است.

آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟

این که حسین فریاد می‏زند - پس از این که همه عزیزانش را در خون می‏بیند و جز دشمن کینه توز و غارتگر در برابرش نمی‏بیند - فریاد می‏زند که: «آیا کسی هست که مرا یاری کند و انتقام کشد؟» «هل من ناصر ینصرنی؟»؛ مگر نمی‏داند که کسی نیست که او را یاری کند و انتقام گیرد؟ این «سؤال»، سؤال از تاریخ فردای بشری است و این پرسش، از آینده است و از همه ماست ...

و ای کسانی که می گویید: «پیروزی بر خصم هنگامی تحقق دارد که بر خصم غلبه شود»، نه! شهید انسانی است که در عصر نتوانستن و غلبه نیافتن، با مرگ خویش بر دشمن پیروز می شود و اگر دشمنش را نمی کشد، رسوا می کند
و شهید قلب تاریخ است، همچنان که قلب به رگهای خشک اندام، خون، حیات و زندگی می دهد. جامعه ای که رو به مردن می رود، جامعه ای که فرزندانش ایمان خویش را به خویش از دست داده اند و جامعه ای که به مرگ تدریجی گرفتار است، جامعه ای که تسلیم را تمکین کرده است، جامعه ای که احساس مسوولیت را از یاد برده است و جامعه ای که اعتقاد به انسان بودن را در خود باخته است ... و تاریخی که از حیات و جنبش و حرکت و زایش بازمانده است، شهید همچون قلبی، به اندام های خشک مرده بی رمق این جامعه، خون خویش را می رساند و بزرگترین معجزه شهادتش این است که به یک نسل، ایمان جدید به خویشتن را می بخشد.شهید حاضر است و همیشه جاوید.

(دکتر علی شریعتی)