باراک اوباما، رئیس جمهوری منتخب آمریکا، تحت تدابیر شدید امنیتی سفرش با قطار از ایالت پنسیلوانیا به واشنگتن دی سی، پایتخت آمریکا، را انجام کرده است.
او روز سه شنبه این هفته رسما به عنوان رئیس جمهور بعدی آمریکا سوگند یاد خواهد کرد. خانواده آقای اوباما، جو بایدن معاون وی، و نیز شماری از طرفدارانش باراک اوباما را در این سفر سه روزه همراهی کردند.
باراک اوباما سفرش به واشنگتن را از ایستگاه قطاری در شهر فیلادفیای ایالت پنسیلواینا شروع کرد.
این سفر به نوعی تکرار سفر حدود یک و نیم قرن پیش آبراهام لینکلن 16 امین رئیس جمهوری آمریکا به واشنگتن است.
آبراهام لینکلن همیشه الگویی برای باراک اوباما بوده است. اوباما نیز همچون سرمشق خود لینکلن از ایالت ایلینوی آمریکا قدم به کاخ سفید می گذارد.
آبراهام لینکلن رئیس جمهوری بود که نظام برده داری آفریقایی تبارها در آمریکا را ساقط کرد و باراک اوباما به عنوان یک آفریقایی تبار نه فقط برای آبراهام لینکلن احترام زیادی قائل است بلکه به عنوان یک سیاستمدار بر همکاری های فراجناحی با رقبای خود تاکید دارد.
اما برخلاف لینکلن که از ترس ترور شدن توسط دشمنانش به طور پنهانی از ایستگاهی به ایستگاه دیگر سفر کرده بود تا وارد واشنگتن شود، باراک اوباما به طور علنی، با پوشش خبری گسترده مطبوعاتی- اما تحت تدابیر امنیتی شدید- پا به این مسیر گذاشت.
باراک اوباما قبل از ترک فیلادلفیا در ایستگاه قطار درباره مقیاس مشکلات در پیش روی آمریکا صحبت کرد:
"در تاریخ ما معدود نسلی با مشکلاتی با این عظمت روبرو شده. اقتصاد ما با رکود مواجه است. با دو جنگ روبرو هستیم- که باید به یکی از آن ها به طور مسوولانه خاتمه دهیم و دیگری را باید به شکل خردمندانه دنبال کنیم."
انتخاب فیلادلفیا به عنوان مبدا سفر باراک اوباما و خانواده اش به واشنگتن- از اهمیت تاریخی دیگری نیز برخوردار است.
شهر فیلادلفیا محل اعلان رسمی استقلال آمریکا از بریتانیا در قرن 18 میلادی است.
باراک اوباما روز شنبه با اشاره به این واقعیت تاریخی از مردم خواست روحیه کسانی که برای استقلال آمریکا جنگیدند را سرمشق خود قرار دهند.
"ما متوجه ایم که مشکلات عظیمی که با آن ها روبو هستیم به سرعت قابل حل شدن نیستند... اما نباید فراموش کنیم که از اعقاب وطن پرستانی هستیم که در برابر ناباوری همه استقلال آمریکا را اعلان کردند."
باراک اوباما بعد از این سخنرانی با قطار به ایالت دلوور در شمال شرق آمریکا سفر کرد.
آقای اوباما در شهر ویلمینگتون دلوور مورد استبقال جو بایدن معاونش قرار گرفت که به همراه شماری از مردم در ایستگاه قطار جمع شده بودند.
جو بایدن در آنجا گفت: "این یک سفر عادی با قطار نیست، سر آغاز فصل تازه ای است. ما در سخت ترین دوران تاریخمان همیشه رهبری شایسته برگزیده ایم. این بار باراک اوباما به این خاطر انتخاب شده که امید مردم را زنده کند."
دولت افغانستان در یک اقدام کم سابقه برای نخستین بار یک زن را به عنوان شهردار یکی از شهرهای این کشور منصوب کرده است.
خانم جعفری می گوید اجرای برنامه شهرسازی در نیلی در صدر اولویت های کاری او قرار دارد.
دولت افغانستان در یک اقدام کم سابقه برای نخستین بار یک زن را به عنوان شهردار یکی از شهرهای این کشور منصوب کرده است.
عذرا جعفری، نخستین زنی است که از سوی اداره ارگانهای محلی افغانستان به عنوان شهردار نیلی، مرکز ولایت دایکندی، در مرکز افغانستان منصوب شده است.
شهرداری در افغانستان از سمت هایی است پیش از این در اختیار مردان قرار داشته است. با آن که در قانون اساسی افغانستان گفته شده که افراد در این مقام باید با آرای مردم برگزیده شود، اما تا حال دولت این مقام را به رای گیری نگذاشته است.
نیلی از شهرهای کوچک افغانستان در مرکز این کشور است و عمدتاً متشکل از یک بازار تجارتی، چند ساختمان دولتی و روستاهای دره "نیلی" و منطقه "دشت" است.
در سال 2004 میلادی، زمانی که دایکندی به عنوان سی و چهارمین ولایت افغانستان اعلام شد، نیلی به مرکزیت این ولایت تعیین شد. پیش از آن نیلی یکی از پایگاه های مجاهدین در سال های جنگ افغانستان با ارتش شوروی سابق بود.
اگرچه مردم نیلی در چهار سال گذشته انتظار داشتند که زیربناهای شهری براساس برنامه منظم شهرسازی در این منطقه ساخته شود. اما شماری از ساکنان نیلی انتقاد می کنند که این انتظار آنان برآورده نشده و دولت جز ساختن چند ساختمان دولتی، دیگر کاری برای اجرای برنامه شهرسازی در این منطقه انجام نداده است.
خانم جعفری، پس از آغاز به کارش اعلام کرد که برنامه ای را روی دست گرفته که براساس آن نیلی باید چهره یک شهر را به خود بگیرد و همچنین مردم آن از خدمات شهری برخوردار شوند.
نیلی تا حال چهره یک شهر را به خود نگرفته است
او در گفتگویی با بی بی سی گفت که اجرای برنامه شهرسازی در نیلی در صدر اولویت های او قرار دارد. خانم جعفری می گوید امیدوار است که بتواند امیدهای مردم در مورد بازسازی و بهسازی نیلی را به آنها دوباره برگرداند و با حمایت دولت افغانستان و نهادهای بین المللی کارهای مهمی در این زمینه انجام دهد.
اما برخی از کارشناسان می گویند با توجه به امکانات محدودی که در اختیار شهرداری ها، به ویژه شهرداری نیلی قرار می گیرد، چالشهای زیادی در برابر برنامه های خانم جعفری قرار دارد. با این حال دشوار به نظر می رسد که دست کم در کوتاه مدت این منطقه دورافتاده و کوهستانی به شهری با استانداردهای امروزی تبدیل شود.
خانم جعفری فارغ التحصیل رشته قابلگی (مامایی) است، اما در ده سال گذشته بیشتر در کارهای اجتماعی مشغول به کار بوده است.
او عضو لویه جرگه اضطراری افغانستان در سال 2002 بود و همچنین در جرگه امن منطقه ای سال 2007 هم عضویت داشت. خانم جعفری مدتی نیز با موسسات غیردولتی کار کرده است.
قطر و موریتانی "تعلیق" روابط خود با اسرائیل را اعلام کردند.
شیخ حامد بن جاسم الثانی، نخست وزیر قطر از زبان محمود عباس نقل کرد که تحت فشار قرار داشته تا در اجلاس دوحه شرکت نکند.
شیخ حامد بن جاسم الثانی، نخست وزیر قطر از زبان محمود عباس نقل کرد که تحت فشار قرار داشته تا در اجلاس دوحه شرکت نکند.
قطر و موریتانی "تعلیق" روابط خود با اسرائیل را اعلام کردند.
این موضوع پس از دیدار رهبران کشورهای عرب و مسلمان در دوحه پایتخت قطر اعلام شد که اسرائیل را به ارتکاب "جنایات جنگی و نسل کشی" در غزه متهم کردند.
اقدام قطر و موریتانی پس از درخواست محمود احمدی نژاد و بشار اسد (رئیس جمهور سوریه) از کشورهای عربی برای قطع روابط خود با اسرائیل صورت گرفت.
روابط موریتانی و اسرائیل تنها به مراودات دیپلماتیک محدود است اما قطر تنها کشور عرب حاشیه خلیج فارس است که با اسرائیل روابط تجاری دارد.
در میان کشورهای عربی، مصر و اردن تنها کشورهایی هستند که با اسرائیل معاهده صلح امضاء کرده اند و در خاک کشورهای خود میزبان سفارتخانه های اسرائیل هستند.
در جریان اجلاس دوحه که در آن 13 عضو از 22 عضو اتحادیه عرب به همراه محمود احمدی نژاد و نماینده ای از ترکیه حضور داشتند، پیش نویس پیشنهادی بیانیه ای برای اتحادیه عرب نیز تدوین شد.
در این پیش نویس از اسرائیل خواسته شده که "فورا و بدون قید و شرط نیروهای خود را از غزه خارج کند" و تقاضا شده که طرح صلح عربی با اسرائیل به حال تعلیق درآید.
نمایندگان کشورهای حاضر در دوحه همچنین خواستار "بازگشایی کلیه گذرگاه های مرزی، رفع حصر غزه، و مسئول شناختن اسرائیل برای پرداخت غرامت" شده اند.
شیخ حامد بن جاسم الثانی، نخست وزیر قطر پس از جلسه دوحه گفت: "ما خواستار توقف جنایت هستیم."
این پیش نویس در روز دوشنبه در اجلاس اتحادیه عرب که در کویت برگزار می شود به عنوان پیشنهاد عرضه خواهد شد.
طرح صلح عربی که در سال 2002 مطرح شد و در سال 2007 بر روی آن تاکید صورت گرفت به اسرائیل پیشنهاد می کند که در برابر عقب نشینی از کلیه مناطقی که پس از سال 1967 اشغال کرده، کشورهای عربی صلح با اسرائیل را بپذیرند.
برگزاری اجلاسی همزمان در کویت "نشانه اختلاف در جامعه عرب" قلمداد شد
اجلاس دوحه در شرایطی برگزار شد که اگر دو کشور دیگر از اعضاء اتحادیه عرب در آن شرکت می کردند، حدنصاب حداقل 15 کشور برای رسمیت یافتن جلسه رسمی اتحادیه عرب محقق می شد.
دو کشور مصر و عربستان سعودی از جمله کشورهای عربی بودند که با برگزاری اجلاس دوحه مخالفت کرده بودند.
همزمان با اجلاس دوحه، وزرای خارجه کشورهای عربی نیز در دیداری مجزا در کویت پیشنهاد بیانیه دیگری را برای اتحادیه عرب تدوین کردند.
در این پیشنهاد خواسته توقف "تهاجم اسرائیلی" و رفع حصر غزه مطرح شده است.
نمایندگان کشورهای حاضر در کویت همچنین با برآورد میزان خسارات وارد شده به غزه به مبلغ دو میلیارد دلار تقاضا کردند "تعهدی برای بازسازی نوار غزه و مناطق فلسطینی و تامین منابع مالی لازم" محقق شود.
خبرگزاری فرانسه برگزاری این دو جلسه مجزا را نشانه "اختلاف ها میان کشورهای عربی" در حمایت از حماس یا تشکیلات فلسطینی تحت هدایت محمود عباس دانست.
این خبرگزاری به نقل از نخست وزیر قطر نوشت که محمود عباس برای شرکت نکردن در جلسه ای که در دوحه برگزار شد "تحت فشار قرار داشته است."
بیست هشتم جدی/دی، امسال برابر است با هشتادمین سال به قدرت رسیدن حبیب الله کلکانی که در افغانستان به (بچه سقا) معروف است.
حبیب الله کلکانی مردی روستایی بود که تمام خصلت های روستا نشینان را در خود جمع کرده بود، برخی از مورخان گفته اند او مردی پر کار، قانع و پرهیزگار بود.
حبیب الله کلکانی در سال 1307 خورشیدی به قدرت رسید و کمتر از یک سال سلطنت کرد، اما سال پادشاهی او به نام ( سال سقاوی) نقطه عطفی در تاریخ افغانستان بدل شد. تا هنوز بسیاری از بزرگسالان سن و سال خود را با معیار سال سقاوی و اینکه در آن زمان چند ساله بوده اند، حساب می کنند.
حبیب الله کلکانی فرزند عبدالرحمان در روستای تاجیک نشین کلکان در شمال کابل در یک خانواده فقیر به دنیا آمد، پدرش عبدالرحمان به شغل آب رسانی به خانه های مردم اشتغال داشت و از همین رو به سقو (سقا) معروف بوده است. عده ای می گویند که او چون در جنگ های افغان و انگلیس کار آب رسانی به جنگجویان افغان را به عهده داشت، او را سقا لقب داده اند.
حبیب الله کلکانی مردی روستایی بود که تمام خصلت های=ی روستا نشینان را در خود جمع کرده بود، برخی از مورخان گفته اند او مردی پر کار، قانع و پرهیزگار بود که دوران جوانی را به باغبانی و سپاهی گری گذراند.
آنگونه که محمد صدیق فرهنگ در کتاب افغانستان در پنج قرن اخیر آورده است، حبیب الله قامتی بلند تر از متوسط و شانه های عریض داشت و چشمان ریز و بینی پست او از نژاد مخلوطی حکایت می کرد که علاوه بر عنصر اصلی تاجیک، احتمالا خون هزاره یا ازبک هم در رگهایش جریان داشته است.
حبیب الله در اولین اقدام خود قانون اساسی را لغو کرد، مدارس دولتی را بست، به جای تقویم خورشیدی تقویم قمری را رایج کرد، حجاب را برای زنان اجباری اعلام کرد، مالیات و محصولات غیر شرعی را لغو کرد و خواستار اعمال قوانین شرعی شد.
بصیر احمد حسن زاده
آنچه که بیشتر مورخان بر آن تاکید دارند این است که وی در سالهای پایانی حکومت امیر حبیب الله خان در باغ محمد حسن خان مستوفی الممالک پدر خلیل الله خلیلی شاعر معروف افغانستان، به کار باغبانی مشغول بود.
حبیب الله در دوره امان الله خان وارد ارتش افغانستان شد و در جنگ سوم افغان و انگلیس که به استقلال افغانستان انجامید شرکت داشت.
او در جریان جنگ منگل که در آن شماری از اهالی جنوب افغانستان علیه شاه اماالله به مخالفت برخاسته بودند، تحت تاثیر مخالفان دولت امان الله خان قرار گرفت که شاه را کافر و منحرف از دین اسلام می دانستند.
اگر چه حبیب الله تحت تاثیر این تبلیغات ارتش را ترک کرد ولی برخی، انگیزه های منفعت جویی و جاه طلبی های شخصی او را نیز در مخالفت با شاه اماالله بی تاثیر نمی دانند.
حبیب الله کلکانی بعد از ترک ارتش به همراه مردی به نام سید حسن چاریکاری گروهی را به راه انداخت و به راهزنی مشغول شد.
غلام محمد غبار در کتاب " افغانستان در مسیر تاریخ"، آورده است که، راهزنی و دزدی حبیب الله کلکانی بر خلاف دیگر گروه های راهزن، با عیاری و جوانمردی همراه بود و فقط دارایی اشخاص پولدار و طبقه سود خور را هدف قرار می داد و بخشی از غنایم به دست آمده از کاروان های دولتی و مسافران ثروتمند را میان طبقه محروم جامعه تقسیم می کردند و از تعرض به زنان نیز پرهیز داشتند.
بعد از مدتی حبیب الله در مناطق کاپیسا و پروان در شمال کابل محبوب شد، شاه امالله دستور به باز داشت او داد و حبیب الله کلکانی به پاکستان فرار کرد و در آنجا سماوار چی (آبدارچی) بود.
در "کتاب افغانستان در مسیر تاریخ" فرار حبیب الله کلکانی از قول خود او چنین شرح داده شده: "من از ترس تعقیب امان الله، با پسران مامای(دایی) خود سکندر و سمندر به پیشاور رفتم و چندی مشغول چای فروشی بودم، و آنگاه در "توت گی" رفته دکان سماواری گشودم و همانجا بماندم تا موقع مراجعت به افغانستان رسید."
وقتی شاه جوان و اصلاح طلب افغانستان امیر امان الله خان برنامه های اصلاحی خود را آغاز کرد، بسیاری از روحانیون بخصوص مشایخ نقشبندی مجددی که از شاه امان الله رو گردان شده بودند و شاه را کافر و حکومت او را نامشروع می خواندند، حبیب الله را تشویق به مبارزه جدی بر علیه شاه اماالله کردند.
حبیب الله به افغانستان باز گشت و عملیات خود را به قصد سرنگونی شاه اماالله گسترش داد و زیاد طول نکشید که جنگجویان جسور حبیب الله به نزدیکی کابل پایتخت رسیدند و بعد از مدتی جنگ و درگیری سرانجام سپاه چند هزار نفری حبیب الله کلکانی در 24 جدی 1307 خورشیدی، کابل را تصرف کرند.
شاه امان الله که مقاومت را بی فایده دید در همان روز به سود برادر بزرگتر خود عنایت الله خان از قدرت کناره گرفت و به قندهار رفت.
سه روز بعد عنایت الله خان نیز با پادر میانی محمد صادق مجددی کابل را ترک کرد و حبیب الله کلکانی در 28 جدی وارد ارگ کابل شد و خود را "امیر غازی حبیب الله خادم دین رسول الله" نامید و بر تخت پادشاهی نشست.
روحانیون، که حامیان اصلی حبیب الله بودند، به عوض تاج شاهی، دستار سفیدی بر سر او بستند و او را نه شاه، که "امیرالمومنین" لقب دادند.
حبیب الله در اولین اقدام خود قانون اساسی را لغو کرد، مدارس دولتی را بست، به جای تقویم خورشیدی تقویم قمری را رایج کرد، حجاب را برای زنان اجباری اعلام کرد، مالیات و محصولات غیر شرعی را لغو کرد و خواستار اعمال قوانین شرعی شد.
غلام محمد غبار در کتاب افغانستان در مسیر تاریخ نوشته است "شخص حبیب الله طبعا از اداره یک کشور نه بلکه از اداره یک قریه/دهکده هم عاجز بود و علی الرغم یک عده اشخاص متهور و دزد که در راس قشون خدمت می نمودند، یک دسته اشخاص نسبتا مجرب و کار دیده هم در حکومت او موجود بود که جدا می خواستند حکومت بچه سقا را به یک دولت حسابی مبدل نمایند."
دولتی که حبیب الله به وجود آورد و خود در راس آن قرار گرفت، مرکب از دو گروه بود که در عین همکاری با هم کشمکش جدی داشتند.
سید حسین چاریکاری و ملک محسن و بسیاری دیگر از دوستان دوران راهزنی حبیب الله در دولت او، نقش اصلی را بازی می کردند و دوستی آنها با امیر به آنها مقام ممتاز بخشیده بود، سید حسین همکار درجه یک حبیب الله به عنوان نایب السلطنه انتخاب شد که علاوه بر آن وظیفه وزارت حربیه را نیز بر عهده داشت.
شیرجان خان وزیر دربار، عطاُ الحق وزیر خارجه، محمد صدیق خان فرقه مشر رئیس تنظیمیه سمت جنوب و خلیل الله خلیلی مستوفی و والی مزار، اقلیت باسواد دولت حبیب الله کلکانی را تشکیل می دادند که تلاش داشتند دوام و بقای دولت را تامین نمایند.
امیر حبیب الله با آنکه مخالف دولت و اصلاحات امان الله بود ولی بعد از این که به قدرت رسید در سخنرانی خود از پادشاه سابق به خاطر تلاش در جهت گرفتن استقلال افغانستان از او ستایش کرد ولی گفت که: "استقلال نه از من است و نه از امان الله، بلکه از شما مردم است."
نجیب مایل هروی بخشی از سخنرانی حبیب الله کلکانی را به نقل از خود او در کتاب " تاریخ زبان در افغانستان" آورده است: "مه(من) اوضاع کفر و بی دینی و لاتی گری حکومت سابقه را دیده، و برای خدمت دین رسول الله کمر جهاده بسته کردم تا شما برادرها را از کفر و لاتیگری نجات بتم (بدهم)، مه بادازی (بعد از این) پیسه (پول) بیت الماله به تعمیر متب (مکتب) خرج نخات کدم (نخواهم کرد) بلکه همه را به عسکر خود میتم(می دهم) که چای و قند و پلو بخورن، و به ملاها میتم که عبادت کنن، مه مالیه صفایی و محصول گمرگ نمی گیرم، همه را بخشیدم و دگه مه پاچای (پادشاه) شماستم، و شما رعیت مه می باشین بروید بادازی (بعد از این) همیشه سات خوده تیر کنین (وقت خود را خوش بگذرانید)."
حبیب الله در مرحله نخست مزاحم وزرا و درباریان دولت سابق نشد و حتی با اعضای خانواده های آنان که بیشتر کودکان و زنان بودند، با احترام رفتار کرد.
ولی پس از مدتی شمار زیادی را که ادعا می شد" بر علیه حکومت دسیسه کرده اند"، دستگیر و زندانی کرد و حتی دو تن از برادران امان الله خان و چند نفر دیگر از سران حکومت سابق را بدون محاکمه اعدام کرد.
در ابتدای حکومت حبیب الله، چون موضوع عدول امان الله خان از شریعت اسلام مطرح شده بود کسی به ریشه قومی حبیب الله توجه نکرد و بیشتر سران قبایل پشتون به اسم مبارزه با پادشاه کافر، با حبیب الله تاجیک تبار همکاری کرده بودند.
ولی وقتی که پشتونهای درانی متوجه شدند که یک تاجیک فارسی زبان در راس قدرت قرار گرفته است، برای آنها سخت ناگوار آمد که یک غیر پشتون در افغانستان به قدرت رسیده است.
محمد صدیق فرهنگ تاریخ نویس مشهور افغان در (افغانستان در پنج قرن اخیر نوشته است: "پس از خارج شدن شاه سابق(امان الله) از کشور، مساله قومی در صف اول موضوعات مورد اختلاف قرار گرفت و پشتونان با احساس اینکه پادشاهی از دستشان خارج شده و به زعم بعضی از آنان به شخصی از قوم درجه پایین تر تاجیک تعلق گرفته، در برابر دولت جدید موضع گرفتند."
هزاره های افغانستان نیز به علت لغو آئین بردگی از سوی امان الله، به او وفادار مانده بودند و به مخالفت با حکومت حبیب الله کلکانی پرداختند.
علاوه بر اینها دولت حبیب الله که در آغاز مالیات قانونی را نیز بخشیده بود، بعد ها مالیات چند برابر از مردم می گرفت، راه های تجاری با خارج از افغانستان بسته شده بود و اوضاع اقتصادی بیش از هر زمان دیگری رو به خرابی می رفت.
سپاه نادر که از اقوام سمت جنوبی بودند به محض ورود به کابل به غارت اموال دیگر اقوام پرداختند و این حادثه در ذهن باشندگان شهر که چند ماه پیش نظم و نسق لشکر سقاوی را در هنگام ورود به کابل، با خود داری ایشان از تجاوز به دارایی مردم، به چشم خود مشاهده کرده بودند، انتباه خوبی در باره دستگاه جدید به جا نگذاشت
افغانستان در پنج قرن اخیر
این عوامل سبب شد که حکومت حبیب الله کلکانی بیش از چند ماه دوام نیاورد و محمد نادر خان، سپه سالار امان الله، که به علت مخالفت با امان الله خان از وزارت کنار گذاشته شده بود و به عنوان سفیر به پاریس رفته بود به افغانستان باز گردد.
نادر خان در ظاهر با وعده استقرار دوباره حکومت امانی و در باطن در پی تاج و تخت پا به میدان سیاست گذاشت.
روحانیون و سران قبایل بزرگ پشتون حمایت خود را از نادر خان و آمادگی خود برای سرنگون کردن سلطنت کلکانی را اعلام کردند.
محمد نادر که با حمایت سران قبایل سمت جنوب به افغانستان بازگشته بود، با تجدید سپاه و بعد از چند جنگ خونین، سر انجام در 25 میزان 1308 خورشیدی بر کابل مسلط شد.
صدیق فرهنگ در "کتاب افغانستان در پنج قرن اخیر در مورد فتح کابل از سوی سپاه نادر خان چنین نوشته است: "سپاه نادر که از اقوام سمت جنوبی بودند به محض ورود به کابل به غارت اموال دیگر اقوام پرداختند و این حادثه در ذهن باشندگان شهر که چند ماه پیش نظم و نسق لشکر سقاوی را در هنگام ورود به کابل، با خود داری ایشان از تجاوز به دارایی مردم، به چشم خود مشاهده کرده بودند، انتباه خوبی در باره دستگاه جدید به جا نگذاشت."
حبیب الله که در ارگ جبل السراج پناه گرفته بود با پا در میانی شمس الحق مجددی مورد عفو نادر خان قرار گرفت و نادرشاه به تعهدی که در حاشیه قرآن نوشت، قول داد که آسیبی به حبیب الله و یارانش نرساند.
حبیب الله و 17 نفر از یارانش در 30 میزان مهر 1308 خورشیدی به سپاهیان نادر تسلیم شدند ولی نادر شاه به قول خود وفا نکرد و آنها را به مردان قبایل جنوب که به تازگی کابل را فتح کرده بودند، سپرد.
لشکریان پیروز نادرخان، حبیب الله و یارانش را پس از شکنجه با گلوله کشتند و اجساد آنها را برای چند روز در چمن حضوری کابل به دار آویختند.
محمد صدیق فرهنگ معتقد است که: " قتل حبیب الله و همراهان او به این شکل اشتباه بزرگ نادرشاه بود، زیرا نه تنها او را در اذهان عامه به صفت یک شخص پیمان شکن و حتی سوگند شکن معرفی کرد، بلکه با دادن حق مجازات افراد یک قوم به قوم دیگر، حثیت دولت را در انظار عمومی تنزل داد و تخم نفاق و بدبینی را در بین اقوام بذر کرد.
نیروهای آمریکایی می گویند یک هلیکوپتر بلک هاوک آنان در نزدیکی کابل، پایتخت افغانستان سقوط کرده است.
نظامیان آمریکایی می گویند در باره دلیل سقوط هلیکوپتر خود تحقیق می کنند
نیروهای آمریکایی می گویند یک هلیکوپتر بلک هاوک آنان در نزدیکی کابل، پایتخت افغانستان سقوط کرده است.
مرکز فرماندهی نیروهای آمریکایی مستقر در افغانستان در اعلامیه ای گفته است که این هلیکوپتر بامداد امروز هنگام اجرای یک ماموریت صحی (بهداشتی )سقوط کرد.
در اعلامیه آمده است که این هلیکوپتر هفت سرنشین داشت و در هنگام سقوط آن به هیچ یک از آنان آسیبی نرسید.
نظامیان آمریکایی می گویند شورشیان در سقوط این هلیکوپتر دست نداشته اند. آنان می گویند تحقیقات در باره دلیل سقوط این هلیکوپتر ادامه دارد.
این در حالی است که روز گذشته یک هلیکوپتر ارتش افغانستان نیز در غرب این کشور سقوط کرد و بر اثر آن 12 نفر، از جمله یک فرمانده ارشد ارتش این کشور کشته شدند.
مقامهای وزارت دفاع افغانستان می گویند این هلیکوپتر به دلیل بدی هوا به یک کوه برخورد و سقوط کرد. در حالی که شورشیان مدعی اند که این هلیکوپتر را سقوط داده اند، وزارت دفاع هر گونه دخالت شورشیان در این حادثه را رد کرده اند.
مقامهای نظامی افغانستان می گویند ژنرال فضل احمد سیار، فرمانده قول اردوی (لشکر) ظفر هرات، فرمانده عملیاتی و مسئول مخابراتی این واحد نظامی همراه با پنج محافظ و چهار خدمه هلیکوپتر در این حادثه کشته شدند.
وزارت دفاع جنازه ژنرال سیار را به کابل منتقل کرد
وزارت دفاع افغانستان می گوید ژنرال سیار در یک ماموریت نظامی قصد داشت از یک مرکز نظامی در ولایت فراه، در جنوب هرات دیدن کند، اما زمانی که او تصمیم گرفت از اجرای ماموریت به دلیل بدی هوا منصرف شود و به هرات برگردد، هلیکوپتر حامل او به کوه اصابت و سقوط کرد.
ژنرال سیار در راس یکی از پنج واحد بزرگ ارتش افغانستان قرار داشت. واحدهای دیگر در کابل، قندهار، در جنوب، بلخ، در شمال و پکتیا، در شرق افغانستان مستقر است.
وزارت دفاع افغانستان جسدهای کشته شدگان این حادثه را به کابل منتقل کرده و مراسم رسمی تشیع جنازه ژنرال سیار و همراهان او را فردا (28 جدی/دی) در کابل برگزار می کند.
از سوی دیگر مقامهای محلی در ولایت کنر در شرق افغانستان می گویند در پی تیراندازی نیروهای ائتلاف بین المللی تحت فرمان آمریکا در ولسوالی "نرنگ" این ولایت دو قاچاقچی چوب زخمی شدند.
به گفته این مقامات، این قاچاقچیان قصد داشتند مقداری چوب را به پاکستان قاچاق کنند.
همچنین شماری از ساکنان ولسوالی مانوگی همین ولایت گفته اند که نیروهای ائتلاف سه چوپان را هدف پرتاب هاوان (خمپاره) قرار دادند. به گفته آنان یکی از این چوپانان در این حادثه کشته و دو چوپان دیگر زخمی شدند.
مقامهای محلی ولایت کنر این حادثه را تایید کرده اند، اما نیروهای ائتلاف تا حال در این مورد ابراز نظر نکرده اند.
کمیسیون اروپا مایکروسافت را متهم کرده که با گنجاندن نرم افزار مرورگر اینترنت اکسپلورر درون سیستم عامل ویندوز از امکان رقابت در عرصه تولید نرم افزار مرورگر اینترنتی کاسته است.
سالهاست که اتحادیه اروپا و مایکروسافت درگیر مجادلات حقوقی هستند
کمیسیون اروپا مایکروسافت را متهم کرده که با گنجاندن نرم افزار مرورگر اینترنت اکسپلورر درون سیستم عامل ویندوز از امکان رقابت در عرصه تولید نرم افزار مرورگر اینترنتی کاسته است.
کمیسیون اروپا اعلام کرد به این نظر اولیه رسیده که این غول نرم افزاری آمریکایی با اتخاذ این تصمیم از گزینه های پیش روی مصرف کنندگان کاسته و قوانین اتحادیه اروپا را نقض کرده است.
سالها است که مایکروسافت و اتحادیه اروپا بر سر موضوعات مربوط به اصول آزادی رقابت در عرصه تجارت درگیر مجادلات حقوقی بوده اند.
سال گذشته در تازه ترین این مجادلات اتحادیه اروپا مایکروسافت را 899 میلیون یورو جریمه کرد.
کمیسیون اروپا با انتشار بیانیه ای اعلام کرد: "اقدام مایکروسافت در گنجاندن اینترنت اکسپلورر به سیستم عامل ویندوز به رقابت میان مرورگر های اینترنتی ضربه می زند، نوآوری در عرصه تولید این محصول را خدشه دار می سازد و در نهایت از گزینه های پیش روی مصرف کنندگان می کاهد."
مایکروسافت در واکنش اعلام کرده که مشغول بررسی یافته های مطرح در گزارش اولیه کمیسیون اروپا است و احتمال مطرح کردن درخواست جلسه رسمی دادگاه در این باره را رد نکرد.
این شرکت برای پاسخ دادن به اتهام های مطرح شده هشت هفته فرصت دارد.
قسمت عمده ای از بازار مرورگرهای اینترنتی در اختیار اینترنت اکسپلورر است.
با این حال تحلیلگران می گویند مایکروسافت به میزان قابل توجهی از تمرکز محصولاتش بر سیستم عامل ویندوز کاسته است و رو به تولید محصولات دیگر آورده است کهاین سیاست از جمله به کسب درآمد از طریق تولید و فروش نرم افزارهای سرور (server) و دستگاه های بازی Xbox منجر شده است.
در ماه فوریه سال 2008 مایکروسافت به اتهام "زیرپا گذاشتن تحریم های وضع شده علیه این شرکت جهت جلوگیری از رفتارهای ناقض رقابت" مجرم شناخته شد و 899 میلیون یورو جریمه گردید.
این جریمه که از بزرگترین جریمه های وضع شده توسط کمیسیون اروپا بود پس از آن وضع شد که مایکروسافت از حکم دیگری در سال 2004 تبعیت نکرد.
در سال 2004 مایکروسافت به سوء استفاده از موقعیت خود در بازار نرم افزار متهم شده بود و محدودیت هایی علیه آن وضع گردید.
من از پشت شبهای بی خاطره من از پشت زندان غم آمدم
من از آرزوهای دور و دراز من از خواب چشمان نم آمدم
تو تعبیر رؤیای نا دیده ای تو نوری که برسایه تابیده ای
تو یک آسمان بخشش بی طلب تو بر خاک تردید باریده ای
تو یک خانه در خانه در کوچه زندگی تو یک کوچه در شهر آزادگی
تو یک شهر در سرزمین حضور تویی راز بودن به این سادگی
مرا با نگاهت به رؤیا ببر مرا تا تماشای فردا ببر
دلم قطره ای بی تپش در سراب مرا تا تکاپوی دریا ببر
-------
--
هوای وصال
در پیچ و تــــــــاب گیسوی دلبر ترانه است دل بـــــــــــرده فدایی هر شاخ شانــــــه است
جان در هــــــــوای دیدن رخسار ماه توست در مسجد و کنیســــه نشستن بهانــــــه است
در صیــــــــد عــــــارفان و ز هستی رمیدگان زلفت چـو دام و خــــال لبت همچو دانــه است
انـــــدر وصــــــــال روی تو ای شمس تابناک اشکــــــــم چــــو سیل جــانب دریـــا روانه است
در کــوی دوست فصل جوانی به سر رسید باید چــــــه کرد این همه جــور زمـــانــــه است
امــــــواج حُسن دوست چو دریای بیکران این مستِ تشنه کــــامْ غمش در کــــرانه است
میخـــــــــــانه در هوای وصالش طرب کنان مطرب به رقص و شـــادی و چنگ و چَغانه است
امام خمینی
--------------------------------
----------------
از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست از شمع رخت محفلش افروختنی نیست
در طوف حریمش زفنا جامه احرام کردیم که این جامه به تن دوختنی نیست
گردآمده ار نیستی این مزرعه رابر ای برق مزن خرمن ما سوختنی نیست
گویند که درخانه دل هست چراغی افروخته کاندر حرم افروختنی نیست
یک دانه اشک است روان بررخ زرین سیم وزر ماشد که اندوختنی نیست
------------------------------
----------
ازغم دوست در این میکده فریاد کشم دادرس نیست که در هجر رخش دادکشم
دادوبیداد که درمحفل ما رندی نیست که برش شکوه برم دادزبیداد کشم
عاشقم ، عاشق روی تو نه چیز دگری بار هجران و وصالت به دل شاد کشم
از غمت ای گل شاداب من ای خسرو من جور مجنون ببرم تیشه فرهاد کشم
سالها میگذرد حادثه های می آید انتظار فرج از نیمه خرداد کشم
به گزارش خبرگزاری دولتی ایران - ایرنا - احمد نواب، سرپرست تیم اعزامی با کشتی شاهد، حامل کمک های بشردوستانه جمهوری اسلامی، چند بار کوشید وارد آب های منطقه غزه شود اما با اخطار ناوهای اسرائیلی مواجه شد.
به گفته آقای نواب، هدف این بوده است که محموله ارسالی جمهوری اسلامی به طور مستقیم در دسترس فلسطینیان قرار گیرد اما در صورتی که این امر امکانپذیر نباشد، در مورد ارسال اقلام کمکی از طریق گذرگاه رفح در مرز مصر و غزه اقدام خواهد شد.
وی در عین حال گفت که گذرگاه رفح در حال حاضر بسته است اما این امکان وجود دارد که دولت مصر به طور مقطعی اجازه ورود اقلام کمکی به غزه را بدهد.
به گزارش ایرنا، آقای نواب گفته است که به استثنای کشتی شاهد، هیچ کشتی حامل اقلام کمکی برای غزه در آب های این منطقه دیده نشد.
به گفته سرپرست تیم اعزامی جمهوری اسلامی برای کمک به غزه، با وجود خطرات موجود در آب های ساحلی سومالی، این کشتی توانست به سلامت تا نزدیکی غزه حرکت کند.
همچنین ناخدای کشتی شاهد گفته است که تمام تلاش خود را برای ورود به آب های غزه به کار خواهد گرفت اما در صورتی که این تلاش ها به نتیجه نرسد، چاره ای جز حرکت به سوی مرز رفح نخواهد داشت.
در روزهای اخیر، فعالان مدافع صلح کشتی های حامل اقلام بشردوستانه را از جمله از طریق قبرس روانه آب های غزه کرده اند اما هنوز گزارشی در مورد ورود این کشتی ها به منطقه نرسیده است.
دولت اسرائیل همواره جمهوری اسلامی را به حمایت مالی و تسلیحاتی از گروه های مخالف صلح خاورمیانه، به خصوص سازمان های اسلامگرای فلسطینی و لبنانی از جمله حماس و حزب الله لبنان متهم کرده است.
مقامات ایرانی انتظار دارند کمکهای ارسالی از طریق رفح به غزه برسد.
در نتیجه، بعید به نظر می رسد که اسرائیل اجازه دهد محموله های ارسالی جمهوری اسلامی به طور مستقیم وارد غزه شود و احتمالا به دولت مصر نیز فشار خواهد آورد تا در صورتی که اجازه ورود آنها را به غزه بدهد، این محموله ها را به دقت بازرسی کند.
در گذشته، برخی منابع مصری نیز جمهوری اسلامی را به مداخله در امور غزه متهم کرده اند.
دولت اسرائیل در تابستان سال 2005 نوار غزه را که از زمان جنگ سال 1967 اعراب و اسرائیل از دست مصر خارج ساخته و در اشغال داشت تخلیه کرد و حفظ امنیت آن را به تشکیلات خودگردان فلسطینی سپرد اما همچنان پاسداری مرز آبی این منطقه را تا زمان تشکیل کشور مستقل فلسطینی برای خود حفظ کرد و در جریان عملیات نظامی اخیر، از طریق دریا نیز هدف هایی را در غزه زیر آتش گرفته است.
فرودگاه غزه فعال نیست و تنها راه رفت و آمد و حمل و نقل به این بخش از سرزمین های فلسطینی از طریق خاک اسرائیل یا مصر امکانپذیر است.
اسرائیل از زمان تسلط حماس بر غزه در ژوئن سال 2007، محدودیت هایی را در مورد ارتباط غزه با خارج به اجرا گذاشته و دولت مصر نیز متعهد شده است که زیر نظر ناظران اتحادیه اروپا و ماموران تشکیلات خودگردان فلسطینی اجازه عبور از گذرگاه رفح را بدهد در حالیکه این ناظران در محل حضور ندارند و شبه نظامیان حماس نیز ماموران تشکیلات خودگردان را از غزه اخراج کرده اند.
با وجود تشدید محاصره اقتصادی نوار غزه توسط اسرائیل از زمان آغاز عملیات نظامی اخیر در هجده روز پیش، دولت مصر از بازگشایی گذرگاه رفح خودداری ورزیده و تنها در مواردی محدود امکان عبور محموله کالاهای اساسی به غزه را داده است.
از هفته گذشته، اسرائیل اعلام کرد که هر روز به مدت سه ساعت در عملیات غزه آتش بس برقرار می کند تا محموله های ارسالی سازمان های امدادرسان، به خصوص نهادهای سازمان ملل، از طریق خاک اسرائیل در دسترس ساکنان غزه قرار گیرد.
با اینهمه، سازمان های بین المللی با تاکید بر کمبود شدید غذا و دارو در غزه، این اقدام را ناکافی خوانده و خواستار لغو کامل محاصره اقتصادی غزه شده اند.
هفته گذشته شیمون پرز، رئیس جمهوری اسرائیل، گفت که هدف این کشور وارد کردن فشار بر ساکنان غیرنظامی غزه نیست و از ارسال کالاهای مورد نیاز آنان حمایت می کند اما توضیح نداد که در این راستا، چه تمهیداتی صورت گرفته است.
در حالی که کنفرانس کمک های اقتصادی به افغانستان در برلین، پایتخت آلمان، کار خود را آغاز کرده است، برخی سازمان های غیردولتی هشدار داده اند در صورتی که افغانستان به کمک های کافی دست نیابد با عواقب سختی روبرو خواهد شد
.
بازسازی کشوری که زیربنای آن در طی دو دهه جنگ داخلی و اشغال خارجیان تقریبا نابود شده، کار دشواری است.
با این حال، بسیاری از افغان ها - و همچنین کارشناسان ارشد در امور افغانستان - چندان نسبت به آینده این کشور خوش بین نیستند.
حتی پیش از آغاز کنفرانس برلین، وزیر توسعه آلمان هشدار داده بود که احتمالا جامعه بین المللی فقط حاضر به پرداخت یک تعهد هشت میلیارد دلاری، یعنی یک سوم تقاضای افغانستان، خواهد شد.
بخش عمده ای از افغانستان تخریب شده است، تقریبا توان صنعتی ندارد، میانگین پایین عمر، میزان بالای مرگ و میر نوزادان و حالا مشکلات محیط زیست هم به آن اضافه شده است.
دو سال پیش نیز کنفرانسی به منظور ترغیب جامعه بین المللی به اهدای کمک به افغانستان، برگزار شد.
سازمان های امدادرسانی می گویند با این که بیشتر اهداکنندگان به قولی که در کنفرانس قبلی دادند، وفادار بوده اند، افغانستان تنها کمتر از نیمی از وجه تخصیص داده شده را دریافت کرده است.
دولت انتقالی افغانستان می گوید بخش عمده ای از کمک های مالی را سازمان های بین المللی، که خود مسئول رساندن آن به افغانستان هستند، تصاحب می کنند.
همچنین نگرانی هایی وجود دارد که بخشی از وجوه اهدایی به افغانستان برای بازسازی عراق مصرف می شود.
سال گذشته، کمک مالی آمریکا به افغانستان در مقایسه با آنچه این کشور برای عملیات نظامی در عراق هزینه کرد، بسیار ناچیز بود.
بقای سیاسی حامد کرزی و دولت وی بستگی به بهبود شرایط امنیتی در این کشور نا آرام دارد.
مردم عادی در افغانستان خواستار بهبود واقعی اوضاع و شرایط زندگی روزمره خود هستند.
در هر صورت، علی رغم دشواری هایی که بازسازی افغانستان با آن روبرو بوده است، بسیاری در این کشور معتقدند که شرایط در این کشور در مقایسه با سه سال قبل و دوران حکومت رژیم طالبان، بهتر شده است.
افغانستان از رخداد یک جنگ سراسری دیگر حذر کرده است. بنابر یک تصور عمومی حتی اگر جنگی هم در این کشور رخ بدهد جامعه بین المللی دیگر نخواهد توانست افغانستان را به حال خود رها کند.